آهای اونی که با همه هستی ولی با هیچ کس

نیستی

مراقب خودت باش

چون خدا آروم میاد سراغت

یکی از بدبختیای من اینکه

همه فک می کنن من شیطونم

روم یه جور دیگه حساب می کنن

صد بار بهشون میگم من بچی ساده ایم

باور کنید

توی یه سازمانی چند تا از دوستام با هم نشسته بودیم. کلا داشت خوش می گذشت. یه

ساعتی خوش بودیم. تا اینکه خروس بی محل پیدا شد.

تا منو دید عین عقدیا هر چی بلد بود بارم کرد. خودم نمی دونستم به حساب چی.

صبر کردم تا حرفش تموم بشه

بهم گفت مگه من مثل توام.اینجا خودم مخفی کنم. فردا تولدمه. میخام برم ببینم کیا تبریک

گفتن.

من همچنان سکوت کردم بعضی وقتا هم می خندیدم. آخه مگه دنیا چقدر ارزش داره که این

بشر داره خود کشی میکنه. تا منو ضایع کنه

میگفت من شاعرم. شعر میگم. دوستای وبیم همه میان نظر میذارن.

تو چی؟؟؟

بعده یه مدت سکوت

منم برگشتم گفتم واقعا شعر میگی؟! چه خوب

ولی اصلا بهت نمی یاد

گفت مگه من چمه؟

گفتم هیچی

فقط زیادی ارکک(الکه) می زنی تو رو چه به احساس

هیچی دیگه. اتاق رفت رو هوا

مطلب سفارشیه

شرافتومو به پا ریختم غریبه

دیگه برا هیچ کس این کار رو نمی کنم

من که گفتم بودم، مثل بقیه نیستم

میبینی تا این حدشم برام زیاد بود

نمی تونم فراموش کنم

این روزا دارم آبرو داری می کنم.

فقط برای دیگران